Informacja w sprawie przetwarzania danych osobowych działkowca przez PZD
Informacja o przetwarzaniu danych osobowych (obowiązek informacyjny RODO) po prawej stronie ⇒
O ogrodzie
Historia Rodzinnych Ogrodów Działkowych w Polsce
Już w XIX wieku powstały pierwsze ogródki działkowe miało to miejsce
w Lipsku w Niemczech w 1870 roku. Idea tworzenia ogrodów działkowych rozprzestrzeniła się na całą Europę. Ogrody robotnicze - były popularne w Niderlandach, Szwecji, Finlandii i Czechach. Nic dziwnego, że dotarła również na ziemie dawnej Rzeczpospolitej, która wówczas była pod zaborami. W 1897 roku doktor Jan Jałkowski wyszedł z inicjatywą założenia pierwszego ogrodu o wiele mówiącej nazwie „Kąpiele słoneczne”.
Cytując publikację pt.:"Historia ogrodów działkowych w Polsce" wydaną
z okazji dziesięciolecia Związku Towarzystw Ogrodów Działkowych, Przydomowych, Małych Osiedli i Hodowli Drobnego Inwentarza Rzeczpospolitej Polskiej w 1937 roku a uzupełnioną w 1939 r." autorstwa Wiesława Lubawy.
„To w roku 1906 powstał pierwszy ogród działkowy (obecnie im. Karola Marcinkowskiego) w Poznaniu i ogrody działkowe w Gnieźnie w Bydgoszczy
w Grudziądzu, Toruniu i na Śląsku ".
W 1907 roku Maria Praczkówna założyła na ulicy Odyńca w Warszawie pierwszy ogród. Jak pisano wówczas na łamach „Ogrodnika Polskiego”:
"W Warszawie urządziła je po raz pierwszy w r. 1907, w liczbie kilkudziesięciu, p. Praczkówna z koleżankami, która wyprosiła na ten cel kilka placów bez użytku leżących. W r. 1908 było już tych działek kilkaset, bo dobroczynnemu temu dziełu zaczęli ludzie sprzyjać, rozumiejąc jego nadzwyczajną doniosłość. Idzie tu bowiem o to, żeby robotnikowi dać możność cieszenia się nie tylko świeżym powietrzem, ale też i uczuciem, że i on coś na własność posiada; dodać zdrowia jemu i rodzinie, ułatwić wychowanie dzieci nie w ciasnej dusznej izbie lub na podwórzu w niechlujnem domu, gdzie jest najczęściej szkoła występku, ale
w lepszych warunkach. Na koniec jest to na widoku, żeby praca […] robotnika […] i jego rodziny, mogły być zużyte na wyżywienie" całej familii."
Te pierwsze ogrody działkowe w zachodniej Polsce, utworzone w czasie zaborów, według Wiesława Lubawy, autora cytowanej tu publikacji, "były przeważnie niemieckie rzadko było można spotkać w nich Polaka.” Ogrody te były założone przez miłośników ogrodnictwa, składających się przeważnie
z urzędników. Służyły one mniej celom gospodarczym, a więcej celom spotkań towarzyskich i wypoczynkowi."
Inny charakter miał ogród działkowy w Pleszewie, utworzony na gruntach kościelnych przez ks. Prałata Niesiołowskiego przed pierwszą wojną światową. Ogród ten był miejscem, w którym: " pielęgnowano ideę polskości, szczególnie wśród młodzieży i czerpano otuchę na przyszłość".
Ogródki działkowe istniały we wszystkich województwach II Rzeczpospolitej
i w praktycznie każdym dużym mieście: Katowicach, Toruniu, Chorzowie czy Krakowie. W roku 1937 istniało w Polsce 421 ogrodów liczących łącznie ponad 48 tysięcy działek. Działali też specjalni instruktorzy, którzy pomagali
w planowym rozwoju ogrodów. Ogrody były realizacją idei miasta-ogrodu, koncepcji niezwykle popularnej od końca XIX wieku.
Po epoce gwałtownej industrializacji, kiedy liczba ludności w miastach gwałtownie rośnie, miasta stają się ośrodkami przemysłowymi, w których jakość życia jest tragiczna. Wtedy to właśnie ogródki były próbą załagodzenia tych warunków. Mieszkania robotników były małe, ciasne, często zagrzybione, praktycznie zawsze pozbawione kanalizacji, do tego przepełnione. Po pracy większość pracowników fabryk „kisiła się „w pokoikach, w których żyło po kilka, a czasem nawet kilkanaście osób. Ogródek działkowy wydawał się idealnym sposobem, aby przynajmniej trochę pomóc ludziom w zwalczeniu negatywnych skutków tej sytuacji.
W czasie II wojny światowej tworzono ogrody działkowe (zagony) szczególnie przy miastach dla celów aprowizacyjnych. Ogrody te jednak były tworzone chaotycznie, bez planu i organizacji. Wobec tego, że ich założenie i utrzymanie wywołała konieczność życiowa, nie miały one charakteru stałego. Dopiero po II wojnie światowej rozpoczął się właściwy, zorganizowany i planowy ruch
w dziedzinie ogrodów działkowych w Polsce. Zaczęły powstawać liczne Towarzystwa Ogrodów Działkowych, które postawiły sobie za zadanie tworzenie ogrodów działkowych.
To wtedy także zaczęły się tworzyć struktury centralizacyjne ogrodów działkowych (obecnie spora część ogrodów przynależy do Polskiego Związku Działkowców).
Historia ROD im Z. Urbanowskiej w Koninie
W 1981 roku powstał ROD im Z. Urbanowskiej w Koninie wówczas to Prezes Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Związku Działkowców w Koninie – Józef Sobień, zwrócił się z wnioskiem do Urzędu Miejskiego naszego miasta z prośba o przyznanie PZD gruntów na założenia ROD .
Urząd Miasta Konina zaoferował PZD grunty III i IV klasy rolnej o powierzchni 51.7340 ha leżące przy południowej granicy administracyjnej miasta Konina.
Był to teren sąsiadujący z Żychlinem przy ulicy Świętojańskiej oddalony o około 8 km od osiedli budownictwa wielorodzinnego.
Posiadając gwarancję przekazania tych gruntów pod Pracownicze Ogrody Działkowe przedstawiciele Zarządu Wojewódzkiego PZD zwrócili się do Rad Zakładowych Konińskich Zakładów Pracy o wsparcie finansowe wykupu gruntów przeznaczonych na ROD im Z. Urbanowskiej w Koninie przy ulicy Świętojańskiej 49 od rolników indywidualnych. Koszt jaki ponieść musiał zakład pracy za działkę dla jednego pracownika wynosił wówczas 47.021 zł.
I tak 56 zakładów pracy z terenu Miasta Konina przekazała środki na wykup gruntów pod ROD im. Z. Urbanowskiej dla swoich pracowników.
Następnie powołano Społeczny Komitet Budowy Ogrodu, który zajął się sprawami inwestycyjnymi. W dniu 1.06.1980 r. w sali PKP przy ul. Kolejowej odbyło się pierwsze zebranie założycielsko-organizacyjne powołujące do życia zarząd nowopowstającego Ogrodu. W zebraniu uczestniczyli członkowie Zarządu Wojewódzkiego PZD pod przewodnictwem Józefa Sobienia oraz 66 kandydatów na członków PZD z konińskich Zakładów Pracy.
Na swym pierwszym posiedzeniu podjęto decyzję o:
-wyłonieniu zarządu ,
- nadaniu nazwy – Międzyzakładowy Pracowniczy Ogród Działkowy im. Zofii Urbanowskiej,
- rocznej opłacie od jednej działki w wysokości 150 zł,
- pracach społecznych na rzecz ogrodu: ustalono 10 godzin prac społecznych rocznie na rzecz ogrodu lub wpłatę 25 zł za każdą nieprzepracowaną godzinę prac społecznych.
Zarząd M.P.O.D. im Z. Urbanowskiej dokonał podziału gruntu na poszczególne działki oraz przyjmował i rejestrował członków P.Z.D. Pierwszym przewodniczącym zarządu był Henryk Kwiatkowski do dnia 8.08.1981 r. Drugim przewodniczącym zarządu M.P.O.D. im. Z. Urbanowskiej był Ryszard Kamiński. Pierwszą siedzibą zarządu był pozyskany od Kombinatu Budowlanego barakoóz. Do 31.12.1981 r. Zarząd M.P.O.D. im. Z. Urbanowskiej rozdysponował 997 działek.
Ówczesny zarząd postawił sobie do realizacji następujące cele w, które polegały na:
- w I etapie – ogrodzeniu terenu i doprowadzeniu wody do działek oraz wybudowaniu budynku administracji i budynku gospodarczego,
- w II etapie – wykonaniu dróg wewnętrznych ogrodu,
- w III etapie – wybudowaniu domu działkowca-świetlicy,
- w IV etapie – elektryfikacji ogrodu,
Inwestycje te były możliwe do zrealizowania dzięki dotacji jaką otrzymał Zarząd Wojewódzki PZD w Koninie w wysokości 9.300.000 zł z przeznaczeniem dla M.P.O.D. im. Z. Urbanowskiej oraz P.O.D. „Wspólnota” i P.O.D. „Pawłów”.
W dokumentach sprawozdawczych z dnia 14.08.1984 roku czytamy ,że
w zebraniu sprawozdawczym uczestniczyło 78 delegatów, którzy reprezentowali 1312 członków P.O.D. Poddane są tam również informacje, o tym, że zakończono inwestycje:
- zbiornika bezodpływowego,
- budynku magazynowego,
- budynku hydroforni z wyposażeniem,
- sieci wodociągowej,
- studni głębinowej z wyposażeniem,
- budynku administracyjno-gospodarczego oraz linii energetycznej NN.
- dokończono budowę drogi dojazdowej i drogi wewnętrznej w ogrodzie
- obudowano studnię i zainstalowano sprężarkę.
W tym okresie przekazano również nieodpłatnie Zakładowi Energetycznemu linię WN i stację transformatorową do dalszej eksploatacji.
Kolejne inwestycje realizowane w następnych latach polegały na:
- wykonaniu melioracji ogrodu,
- wykonaniu dróg wewnętrznych po zakończeniu robót melioracyjnych,
- wykonaniu drugiego odwiertu studni głębinowej,
- zbudowaniu przystanku autobusowego MZK,
- dokończeniu budowy 6 szaletów publicznych na terenie ogrodu.
W 1988 roku ilość działek po ostatecznym zagospodarowaniu terenu wyniósła:. 1336. Od 21.04.1992 roku prezesem ROD im Z, Urbanowskiej został
Władysław Serwin. W tym czasie zaadoptowano pomieszczenie gospodarcze ogrodu na świetlicę.
W 1998r. z elektryfikowano 97 działek. 30.09.1998 roku Gmina Miejska Konin przekazała w trybie bez przetargowym Polskiemu Związkowi Działkowców grunty wchodzące w skład Pracowniczego Ogrodu Działkowego im. Zofii Urbanowskiej w wieczyste użytkowanie na 99 lat, na które to grunty założono księgę wieczystą o sygnaturze - KW nr 47740.
W 2010 Rodzinny Ogród Działkowy im. Zofii Urbanowskiej w Koninie obchodzi XXX lecie swojego powstania i swojej działalności .
Już w XIX wieku powstały pierwsze ogródki działkowe miało to miejsce
w Lipsku w Niemczech w 1870 roku. Idea tworzenia ogrodów działkowych rozprzestrzeniła się na całą Europę. Ogrody robotnicze - były popularne w Niderlandach, Szwecji, Finlandii i Czechach. Nic dziwnego, że dotarła również na ziemie dawnej Rzeczpospolitej, która wówczas była pod zaborami. W 1897 roku doktor Jan Jałkowski wyszedł z inicjatywą założenia pierwszego ogrodu o wiele mówiącej nazwie „Kąpiele słoneczne”.
Cytując publikację pt.:"Historia ogrodów działkowych w Polsce" wydaną
z okazji dziesięciolecia Związku Towarzystw Ogrodów Działkowych, Przydomowych, Małych Osiedli i Hodowli Drobnego Inwentarza Rzeczpospolitej Polskiej w 1937 roku a uzupełnioną w 1939 r." autorstwa Wiesława Lubawy.
„To w roku 1906 powstał pierwszy ogród działkowy (obecnie im. Karola Marcinkowskiego) w Poznaniu i ogrody działkowe w Gnieźnie w Bydgoszczy
w Grudziądzu, Toruniu i na Śląsku ".
W 1907 roku Maria Praczkówna założyła na ulicy Odyńca w Warszawie pierwszy ogród. Jak pisano wówczas na łamach „Ogrodnika Polskiego”:
"W Warszawie urządziła je po raz pierwszy w r. 1907, w liczbie kilkudziesięciu, p. Praczkówna z koleżankami, która wyprosiła na ten cel kilka placów bez użytku leżących. W r. 1908 było już tych działek kilkaset, bo dobroczynnemu temu dziełu zaczęli ludzie sprzyjać, rozumiejąc jego nadzwyczajną doniosłość. Idzie tu bowiem o to, żeby robotnikowi dać możność cieszenia się nie tylko świeżym powietrzem, ale też i uczuciem, że i on coś na własność posiada; dodać zdrowia jemu i rodzinie, ułatwić wychowanie dzieci nie w ciasnej dusznej izbie lub na podwórzu w niechlujnem domu, gdzie jest najczęściej szkoła występku, ale
w lepszych warunkach. Na koniec jest to na widoku, żeby praca […] robotnika […] i jego rodziny, mogły być zużyte na wyżywienie" całej familii."
Te pierwsze ogrody działkowe w zachodniej Polsce, utworzone w czasie zaborów, według Wiesława Lubawy, autora cytowanej tu publikacji, "były przeważnie niemieckie rzadko było można spotkać w nich Polaka.” Ogrody te były założone przez miłośników ogrodnictwa, składających się przeważnie
z urzędników. Służyły one mniej celom gospodarczym, a więcej celom spotkań towarzyskich i wypoczynkowi."
Inny charakter miał ogród działkowy w Pleszewie, utworzony na gruntach kościelnych przez ks. Prałata Niesiołowskiego przed pierwszą wojną światową. Ogród ten był miejscem, w którym: " pielęgnowano ideę polskości, szczególnie wśród młodzieży i czerpano otuchę na przyszłość".
Ogródki działkowe istniały we wszystkich województwach II Rzeczpospolitej
i w praktycznie każdym dużym mieście: Katowicach, Toruniu, Chorzowie czy Krakowie. W roku 1937 istniało w Polsce 421 ogrodów liczących łącznie ponad 48 tysięcy działek. Działali też specjalni instruktorzy, którzy pomagali
w planowym rozwoju ogrodów. Ogrody były realizacją idei miasta-ogrodu, koncepcji niezwykle popularnej od końca XIX wieku.
Po epoce gwałtownej industrializacji, kiedy liczba ludności w miastach gwałtownie rośnie, miasta stają się ośrodkami przemysłowymi, w których jakość życia jest tragiczna. Wtedy to właśnie ogródki były próbą załagodzenia tych warunków. Mieszkania robotników były małe, ciasne, często zagrzybione, praktycznie zawsze pozbawione kanalizacji, do tego przepełnione. Po pracy większość pracowników fabryk „kisiła się „w pokoikach, w których żyło po kilka, a czasem nawet kilkanaście osób. Ogródek działkowy wydawał się idealnym sposobem, aby przynajmniej trochę pomóc ludziom w zwalczeniu negatywnych skutków tej sytuacji.
W czasie II wojny światowej tworzono ogrody działkowe (zagony) szczególnie przy miastach dla celów aprowizacyjnych. Ogrody te jednak były tworzone chaotycznie, bez planu i organizacji. Wobec tego, że ich założenie i utrzymanie wywołała konieczność życiowa, nie miały one charakteru stałego. Dopiero po II wojnie światowej rozpoczął się właściwy, zorganizowany i planowy ruch
w dziedzinie ogrodów działkowych w Polsce. Zaczęły powstawać liczne Towarzystwa Ogrodów Działkowych, które postawiły sobie za zadanie tworzenie ogrodów działkowych.
To wtedy także zaczęły się tworzyć struktury centralizacyjne ogrodów działkowych (obecnie spora część ogrodów przynależy do Polskiego Związku Działkowców).
Historia ROD im Z. Urbanowskiej w Koninie
W 1981 roku powstał ROD im Z. Urbanowskiej w Koninie wówczas to Prezes Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Związku Działkowców w Koninie – Józef Sobień, zwrócił się z wnioskiem do Urzędu Miejskiego naszego miasta z prośba o przyznanie PZD gruntów na założenia ROD .
Urząd Miasta Konina zaoferował PZD grunty III i IV klasy rolnej o powierzchni 51.7340 ha leżące przy południowej granicy administracyjnej miasta Konina.
Był to teren sąsiadujący z Żychlinem przy ulicy Świętojańskiej oddalony o około 8 km od osiedli budownictwa wielorodzinnego.
Posiadając gwarancję przekazania tych gruntów pod Pracownicze Ogrody Działkowe przedstawiciele Zarządu Wojewódzkiego PZD zwrócili się do Rad Zakładowych Konińskich Zakładów Pracy o wsparcie finansowe wykupu gruntów przeznaczonych na ROD im Z. Urbanowskiej w Koninie przy ulicy Świętojańskiej 49 od rolników indywidualnych. Koszt jaki ponieść musiał zakład pracy za działkę dla jednego pracownika wynosił wówczas 47.021 zł.
I tak 56 zakładów pracy z terenu Miasta Konina przekazała środki na wykup gruntów pod ROD im. Z. Urbanowskiej dla swoich pracowników.
Następnie powołano Społeczny Komitet Budowy Ogrodu, który zajął się sprawami inwestycyjnymi. W dniu 1.06.1980 r. w sali PKP przy ul. Kolejowej odbyło się pierwsze zebranie założycielsko-organizacyjne powołujące do życia zarząd nowopowstającego Ogrodu. W zebraniu uczestniczyli członkowie Zarządu Wojewódzkiego PZD pod przewodnictwem Józefa Sobienia oraz 66 kandydatów na członków PZD z konińskich Zakładów Pracy.
Na swym pierwszym posiedzeniu podjęto decyzję o:
-wyłonieniu zarządu ,
- nadaniu nazwy – Międzyzakładowy Pracowniczy Ogród Działkowy im. Zofii Urbanowskiej,
- rocznej opłacie od jednej działki w wysokości 150 zł,
- pracach społecznych na rzecz ogrodu: ustalono 10 godzin prac społecznych rocznie na rzecz ogrodu lub wpłatę 25 zł za każdą nieprzepracowaną godzinę prac społecznych.
Zarząd M.P.O.D. im Z. Urbanowskiej dokonał podziału gruntu na poszczególne działki oraz przyjmował i rejestrował członków P.Z.D. Pierwszym przewodniczącym zarządu był Henryk Kwiatkowski do dnia 8.08.1981 r. Drugim przewodniczącym zarządu M.P.O.D. im. Z. Urbanowskiej był Ryszard Kamiński. Pierwszą siedzibą zarządu był pozyskany od Kombinatu Budowlanego barakoóz. Do 31.12.1981 r. Zarząd M.P.O.D. im. Z. Urbanowskiej rozdysponował 997 działek.
Ówczesny zarząd postawił sobie do realizacji następujące cele w, które polegały na:
- w I etapie – ogrodzeniu terenu i doprowadzeniu wody do działek oraz wybudowaniu budynku administracji i budynku gospodarczego,
- w II etapie – wykonaniu dróg wewnętrznych ogrodu,
- w III etapie – wybudowaniu domu działkowca-świetlicy,
- w IV etapie – elektryfikacji ogrodu,
Inwestycje te były możliwe do zrealizowania dzięki dotacji jaką otrzymał Zarząd Wojewódzki PZD w Koninie w wysokości 9.300.000 zł z przeznaczeniem dla M.P.O.D. im. Z. Urbanowskiej oraz P.O.D. „Wspólnota” i P.O.D. „Pawłów”.
W dokumentach sprawozdawczych z dnia 14.08.1984 roku czytamy ,że
w zebraniu sprawozdawczym uczestniczyło 78 delegatów, którzy reprezentowali 1312 członków P.O.D. Poddane są tam również informacje, o tym, że zakończono inwestycje:
- zbiornika bezodpływowego,
- budynku magazynowego,
- budynku hydroforni z wyposażeniem,
- sieci wodociągowej,
- studni głębinowej z wyposażeniem,
- budynku administracyjno-gospodarczego oraz linii energetycznej NN.
- dokończono budowę drogi dojazdowej i drogi wewnętrznej w ogrodzie
- obudowano studnię i zainstalowano sprężarkę.
W tym okresie przekazano również nieodpłatnie Zakładowi Energetycznemu linię WN i stację transformatorową do dalszej eksploatacji.
Kolejne inwestycje realizowane w następnych latach polegały na:
- wykonaniu melioracji ogrodu,
- wykonaniu dróg wewnętrznych po zakończeniu robót melioracyjnych,
- wykonaniu drugiego odwiertu studni głębinowej,
- zbudowaniu przystanku autobusowego MZK,
- dokończeniu budowy 6 szaletów publicznych na terenie ogrodu.
W 1988 roku ilość działek po ostatecznym zagospodarowaniu terenu wyniósła:. 1336. Od 21.04.1992 roku prezesem ROD im Z, Urbanowskiej został
Władysław Serwin. W tym czasie zaadoptowano pomieszczenie gospodarcze ogrodu na świetlicę.
W 1998r. z elektryfikowano 97 działek. 30.09.1998 roku Gmina Miejska Konin przekazała w trybie bez przetargowym Polskiemu Związkowi Działkowców grunty wchodzące w skład Pracowniczego Ogrodu Działkowego im. Zofii Urbanowskiej w wieczyste użytkowanie na 99 lat, na które to grunty założono księgę wieczystą o sygnaturze - KW nr 47740.
W 2010 Rodzinny Ogród Działkowy im. Zofii Urbanowskiej w Koninie obchodzi XXX lecie swojego powstania i swojej działalności .